ارتودنسی ثابت، که به آن سیم‌کشی دندان هم گفته می‌شود، نوعی درمان ارتودنسی است که در آن دستگاه‌های ارتودنسی به طور دائم به دندان‌ها متصل می‌شوند و بیمار نمی‌تواند آنها را از دهان خارج کند.
این دستگاه‌ها شامل براکت‌هایی هستند که به دندان‌ها چسبانده می‌شوند و سیم‌هایی که این براکت‌ها را به هم متصل می‌کنند.
هدف از این درمان، اصلاح نامنظمی‌های دندانی و بهبود تراز دندان‌ها و فک‌ها است.

اجزای اصلی ارتودنسی ثابت:

  1. براکت‌ها: قطعات کوچکی هستند که به سطح دندان‌ها چسبانده می‌شوند.
  2. سیم‌ها : سیم‌های ارتودنسی از میان براکت‌ها عبور می‌کنند و فشار لازم برای حرکت دندان‌ها را اعمال می‌کنند.
  3. الاستیک‌ها: حلقه‌های کوچکی هستند که برای اعمال نیروهای اضافی و اصلاح موقعیت فک‌ها به کار می‌روند. 
ارتودنسی ثابت

مزایای ارتودنسی ثابت

اصلاح دقیق تر نامنظمی ها
به دلیل اینکه دستگاه‌های ارتودنسی ثابت هستند، امکان اعمال نیروی دقیق‌تر و کنترل بیشتر بر روی دندان‌ها وجود دارد .
عدم وابستگی به همکاری بیمار
از آنجایی که بیمار نمی‌تواند دستگاه را از دهان خارج کند، درمان وابسته به همکاری بیمار نیست.
طول درمان کوتاه‌تر
در برخی موارد، ارتودنسی ثابت می‌تواند طول درمان را کوتاه‌تر کند. 
 

معایب ارتودنسی ثابت

ظاهر نامناسب

براکت‌های فلزی ممکن است از نظر ظاهری برای برخی افراد جذاب نباشند.  

سختی در رعایت بهداشت دهان و دندان
تمیز کردن دندان‌ها در اطراف براکت‌ها و سیم‌ها می‌تواند دشوارتر باشد. 
 
احتمال آسیب به براکت‌ها
در صورت مصرف غذاهای سفت یا ضربه به دندان‌ها، ممکن است براکت‌ها آسیب ببینند یا از دندان جدا شوند. 
 
 

 انواع ارتودنسی ثابت:

  1. براکت‌های فلزی:
    این نوع براکت‌ها از جنس استیل ضد زنگ هستند و به دلیل مقاومت و قیمت مناسب، رایج‌ترین نوع ارتودنسی ثابت هستند.  
  2. براکت‌های سرامیکی:
    این نوع براکت‌ها از مواد شفاف یا همرنگ دندان ساخته می‌شوند و از نظر ظاهری جذاب‌تر هستند، اما ممکن است به اندازه براکت‌های فلزی مقاوم نباشند.  
  3. براکت‌های لینگوال (پشت دندانی):
    این نوع براکت‌ها در پشت دندان‌ها و به سمت زبان نصب می‌شوند و از نظر ظاهری کاملا نامرئی هستند.  
  4. براکت‌های دیمون:
    این نوع براکت‌ها از سیستم خود لیگاچور استفاده می‌کنند و نیازی به کش‌های رنگی برای اتصال سیم به براکت ندارند

ارتودنسی ثابت

۱. مشاوره اولیه: در این مرحله، بیمار به مطب مراجعه می‌کند و با دکتر سلمانیان ملاقات می‌کند. در این جلسه، دکتر وضعیت دندان‌ها و فک بیمار را بررسی کرده و ناهنجاری‌های موجود را شناسایی می‌کند. همچنین، بیمار می‌تواند سوالات خود را مطرح کند و درباره روش‌های درمانی مختلف اطلاعات کسب کند.
۲. عکس‌برداری و بررسی دقیق: پس از مشاوره اولیه، دکتر ممکن است از دندان‌ها و فک بیمار عکس‌های رادیوگرافی بگیرد و همچنین از دندان‌ها قالب‌گیری کند. این اطلاعات به دکتر کمک می‌کند تا برنامه درمانی مناسب را برای بیمار طراحی کند.

۳. برنامه‌ریزی درمان: با توجه به نتایج بررسی‌ها، دکتر یک برنامه درمانی دقیق برای بیمار تهیه می‌کند. این برنامه شامل نوع ارتودنسی (ثابت یا متحرک)، مدت زمان درمان و هزینه‌های مربوطه خواهد بود.

۴. نصب براکت‌ها: در مرحله بعد، بیمار برای نصب براکت‌ها به مطب مراجعه می‌کند. این براکت‌ها به دندان‌ها متصل می‌شوند و سیم‌های ارتودنسی به آن‌ها وصل می‌شود. این مرحله ممکن است کمی زمان‌بر باشد و نیاز به دقت بالا دارد.

۵. تنظیمات منظم: بیمار باید به طور منظم به مطب مراجعه کند تا دکتر سیم‌ها را تنظیم کند و پیشرفت درمان را بررسی کند. این جلسات معمولاً هر ۴ تا ۶ هفته یک بار برگزار می‌شود.

۶. حفظ نتایج: پس از اتمام درمان و برداشتن براکت‌ها، بیمار باید از نگهدارنده‌های دندانی استفاده کند تا دندان‌ها در موقعیت جدید خود باقی بمانند. این مرحله بسیار مهم است تا از بازگشت دندان‌ها به موقعیت قبلی جلوگیری شود.

 ۷. پیگیری و بررسی نهایی: در نهایت، دکتر پس از چند ماه از اتمام درمان، بیمار را برای بررسی نهایی و اطمینان از سلامت دندان‌ها و فک دعوت می‌کند.

ارتودنسی ثابت
ارتودنسی ثابت

با دنبال کردن این مراحل و همکاری با دکتر سلمانیان، بیماران می‌توانند به نتایج مطلوبی در درمان ارتودنسی دست یابند.